De laatste week

Een lange tijd niets van ons gehoord want we hebben ook niets meer gedaan. Beetje chillen aan de kust en bijkomen van alle projecten en tempels, de Indische chaos, het spicy eten...

Laatste bericht:We zijn weer thuis

Lieve familie en vrienden,

Wat hebben we genoten van al jullie reacties op ons blog! superbedankt daarvoor, het was een lijntje naar nederland en een stukje houvast tijdens alle heftige ervaringen en intense indrukken die wij tijdens deze reis opgedaan hebben.

het was indrukwekkend, emotioneel, prachtig, verbindend, heftig en intens om 6 weken door dit land te trekken, en tegelijkertijd gymnastiek voor je mind. telkens weer die discussie in je hoofd: wat vind ik hiervan? vind ik er iets van? mag ik hier iets van vinden? het is zo anders dan hier in ons koude kikkerland! en tegelijkertijd vinden we het heerlijk om weer hier te zijn!

daar heeft natuurlijk het hartelijk welkom van onze kinderen en mijn ouders (hartverwarmend dat jullie er waren!) en in de volgende dagen alle bezoekjes van vrienden, telefoontjes en mailtjes van vrienden en familieenorm aan bijgedragen!

Met deze geweldige ervaring in onze rugzakIS HETHEERLIJK OM WEER HIER TE ZIJN EN JULLIE ALLEMAAL WEER TE ONTMOETEN!!!

Lodewijk en Annemiek

Nu een keer een lang verhaal

Trichy-Holy Cross School-Autisten
Dit is een langdradig verhaal, maar het helpt ons ook alle indrukken een beetje op een rijtje te krijgen, dus skip er doorheen, en lees waar je zin in hebt!
Het begon al goed in Trichy-maarnietheus-toen we in het Femina-hotel aankwamen hadden ze-zogenaamd-alleen maar dure kamers, en dan bedoel ik hollandse prijzen,balen!!!!
toen we voor 2 nachten wilden betalen hadden we niet eens genoeg contant geld, dus lodewijk pakt zijn creditcard......niet slim in India, want toen hadden ze ineens alleen nog maar een superdeluxe room, met weet ik veel wat voor luxe.....en nog duurder lodewijk werd zo pissed, hij graaide zijn kaart van de balie en het inschrijfformulier en beende kwaad naar buiten ondertussen het formulier verscheurend, mmmmmmmmmm daar had ik niet op gerekend, ik er bescheiden achteraan, en de juffrouw van het hotel ook, met onze paspoorten, ze bood haar verontschuldiging aan en vroeg of we weer binnen wilden komen, lodewijk zei:alleen als je een goedkope kamer hebt, tja toen was er 'ineens' iemand vertrokken en had ze er wel een......vreemd,echt india!
gelukkig bood 'de Proffessor' van het auti-project ons een plek in zijn geust-house, daar zitten dan alle vrijwilligers die in het project werken. op dit moment zijn dat 2 duitse en 2 nederlandse meisjes (een van die meisjes komt uit oeffelt, bij ons om de hoek) dit is veel gezelliger dan een hotel!

Het project wordt geleid door Proffessor Prakabar. Een hele inteligente man, die hoog opgeleid is, en een hele professionele organisatie op poten heeft gezet, zonder steun van de overheid, dus louter door sponsoring. Hij knokt voor veel kennis en doet er alles aan om zijn personeel steeds beter op te leiden. hij heeft veel boeken geschreven over allerlei problematieken bij de ontwikkeling van kinderen. hij schrijft ze in het tamil zodat ouders en leerkrachten ze gewoon kunnen lezen.ik heb enorm veel respect voor hem en voor zijn enorme inzet 24/7, ook op zondag heeft hij bijeenkomsten!

de eerste dag heb ik in een klas gekeken met speciale kinderen-vooral ernstig spraak taal gestoorden,zeiden zei, maar ik vond het een klas vol auti's! het nivo van lesgeven vond ik hoog, de juf een natuurtalent, alleen de auti-ondersteuning ontbrak aan alle kanten, althans in mijn optie.
'smiddags had ik een bijeenkomst met de leerkrachten, de IB-ers cq orthopedagogen, ik vroeg :waarom hebben jullie geen dagprogramma in de klas, zodat de kinderen stap voor stap weten wat er van ze verwacht wordt? nu, er ontstond een enorme discussie in het Tamil...... ik heb onderbouwd waarom het voor auti's belangrijk is om precies te weten waar ze aan toe zijn, mmmmmmmmmmmmmmm of het aangekomen is........
de volgende dag rolde er ineens bakken vol met picto-systemen op allerlei nivo's uit de kast, echt enorm, wat een werk hebben die lui verzet!!!!alles zelf gemaakt, getekend, zelfs genaaid, maar nergens wordt het gebruikt, althans voor zover ik het gezien heb, zo zonde! toen ik vroeg: why don't You use it, was het antwoord: de kinderen die er nu zijn hebben het niet nodig. nou, daar ben ik het dus niet mee eens! ze zullen me wel vervelend vinden maar ik ben de dagen daarna door blijven drammen over conceptondersteuning.dat het structuur geeft en daardoor rust in de hersenen en dus ruimte om te leren!
dinsdag moest ik even een presentatie voor de ouders houden, die zijn namelijk de hele dag en de hele week op school, bij sommige klassen zelfs de hele dag bij de les, zittend achter hun kind, of dat van een ander als je eigen kind te moeilijk is voor je. heel bijzonder. en alles herhalend wat de leerkracht zegt gebarend met de armen van hun kind.
tja, dan heb je ineens 30 ouders voor je zitten, gelukkig vertaalde de professor alles in het tamil en dit gaf hem de kans om zijn eigen verhaal tegen de ouders te houden, maar dan onder het
mom van dat het mijn woorden waren, uit de mond van een blanke nemen ze alles aan.....
vrijdag naar de doof/blinde kinderen-waar de moeders bij de les zijn. na een half uur moest ik mee naar een apart kamertje, of ik even ouderconsulten wilde geven, mijn god, ik zag daar zulke gehandicapte kinderen, wat moest ik tegen die ouders zeggen. gelukkig hadden ze alleen de ouders van de auti's op consult uitgenodigd. heftige momenten met hard huilende moeders. gelukkig deden we het samen met de leerkracht en de orthopedagoog. zo werd het eigenlijk een soort overleg waar de moeder bijzat, heel zinvol. en die moeders zijn zo volgzaam, heel anders dan de ouders in nederland!
zaterdag-ja,echt, iedereen werkt hier 6 dagen en dat voor 2500 roepie= 35 eurie's in de maand-dus niemand meer zeuren!- moest ik een presentatie geven aan de leerkrachten. ik heb 2 uur gepleit voor auti-ondersteuning, met onderbouwing natuurlijk EN met een prachtige opname uit mijn eigen klas van Nick. steeds de film stopgezet en alles uitgelegd en onderbouwd. ik heb geen enkel idee hoe het voor hen was. ze hadden wel goede vragen achteraf, dat zegt dat ze goed geluisterd hebben en dat ze erover nadenken. wie weet........

En wat deed Lodewijk .....

Lodewijk deed in deze dagen hele andere dingen. Hij is door de professor op sleeptouw genomen naar alle delen van zijn project. de volgende dag op de motor bij iemand achterop naar de buitengebieden. het is echt geweldig wat ze hier doen voor de gehandicapte medemens, daar kunnen wij in nederland nog wat van leren. ze werken altijd naar een geaccepteerde plek IN de gemeenschap. dit houdt in dat ze altijd naar een werkplek toe werken, mbv hun zeer gespecialiceerde ondersteuning en enthousiasme. wat werken deze mensen allemaal hard!
het gebied was zo groot dat hij om 9 uur 'savonds pas weer thuis was.
vrijdag heeft hij bij de 2 nederlandse muziekstudenten meegekeken in de school,tijdens hun muziekles, want die gingen de volgende dag met een koor van blinde meisjes een CD opnemen. Of lodewijk ook mee wilde helpen met wat muziekale aanvulling! natuurlijk als hij lekker gitaar kan spelen, heeft hij het goed. hij wist alleen niet dat het zaterdag tot 12 uur 's nacht zou duren, dat wist niemand, en dat is India, zo gaat het hier! Vanaf 9:00 in de studio, Eerst de zang van de meisjes opnemen onder begeleiding van gitaren en keyboard. De muziek werd er later nog apart ingespeeld. Om een meerstemmig stuk perfect te krijgen hebben ze heel veel tracks moeten inspelen en zingen. Lodewijk moest de bas-zangpartij maar doen. Om 23:30 stond alles erop. misschien breken ze hier wel door, kan lodewijk zijn baan opzeggen en gaan toeren door India met zijn koor en zijn 'holy angels'. de naam van de band:lody en zijn holy angels. hou het in de gaten!

Naamgevings ritueel bij een Hindoe familie in huis...

laat ik niet vergeten dat we zaterdag om half 7 'sochtends op waren omdat we mee mochten naar een Hindoe-doop. dat doen ze hier 'sochtends vroeg vanwege de zonsopgang.ook dit was weer een verhaal apart. het heeft een aantal dezelfde rituelen als bv de katholieke doop en natuurlijk ook veel andere dingen. het is gewoon bij de dopeling in huis. en iedereen loopt in en uit. ze zetten koffie voor je, ze maken een praatje, lezen de krant, hun mobiel gaat enz. en ondertussen doet de priester gewoon zijn ritueel, ik vond het behoorlijk chaotisch allemaal. ineens stond de professor op, kom we gaan , ik vond het zo onbeleefd, maar zo doen ze hier gewoon. de dopeling was ondertussen door opa's oma's met echt goud behangen, dus een rijk babytje in onze ogen!

we zijn nog 3 dagen op het project, donderdag naar ponducherry om bij te komen van al deze indrukken en deze lange werkdagen.

Madurai

Na een redelijke busreis waarbij ik af en toe de adrenaline door me heen voelde als de bus met 100 km/uur "even" moest uitwijken voor tegenliggers en door de kuilen in de berm reed waren we om 5:30 in de ochtend al in Madurai... Tja en daar sta je dan, slaperig, ik met 2 rugzakken want Annemieke had weer problemen met haar rug en om erger te voorkomen nam ik alle bagage. In Kochin had ik nog medicijnen voor haar kunnen vinden gelukkig. Nu op zoek naar een hotel. De grote hotels vroegen veel te veel voor 1 nacht en een ochtend. uiteindelijk na een tijdje rond gehangen hadden we om 8:30 een hotel vlak bij de tempel. Lekker onder de koude douche en vervolgens 2 uurtjes bijslapen. De stad is chaos, iedereen loopt achter je aan, .. taxi... shop... want do you want??... Hotel... Knettergek wordt je ervan en je moet echt heel bot doen om ze van je af te schudden.

De tempel was geweldig... 's avonds op het luxe rooftop restaurant van het supreme hotel gegeten. Met bier.... en de prijzen wijken weinig af van de straat prijzen. Helaas was er weer de zoveelste power blackout of powercut en was de tempel niet verlicht.

Afscheid van Allepey op naar Madurai

We hadden een geweldige en ontspannen tijd in Allepey in Kerela. Genoeg toersiten uit heel de wereld en alle leeftijden. Een nederlandse schrijver die zijn hele gebit in Goa heeft laten renoveren en nu even aan het bijkomen is. Een spaanse die vertalingen doet terwijl ze het hele jaar door de werled trekt. Een jong stel uit Bristol die hun banen op hebben gezegt en door India trekken totdat het geld op is. Een vrouw uit nieuw-Zeeland die als leerkracht met autistische kinderen werkt. 2 Indiers die gehuwd of getrouwd zijn met een Nederlandse vrouw. Geweldige avonden met gitaar zang, bier en plezier. En natuurlijk Ingrid die ook vakantie had genomen.

De Backwaters waren ook fantastisch. Kleine dorpjes rijstvelden en lekker stil op het water door kleine kanalen en grote meren. Samen met Ingrid, Oliver en Lisa uit Bristol.

Oudjaar vieren was een apparte beleving. Mathieu moest als DJ draaien in een upperclass hotel en had kaarten voor ons geregeld. Een feest met TV opnamen loterij en heel veel eten. De vrouwen zittend in de zaal met de kinderen, de mannen zuipen en dansen. Ingrid werd het toneel op gesleurd en Annemiek en Lisa durfde ook even te dansen. Iedereen filmen en foto's maken van de dansende vrouwen.

Het was ook weer goed om te gaan. Op naar Kochin om de nachtbus (smi-sleeper) te zoeken naar Madurai....

FOTO'S!!!!!

Yes, eindelijk weer geluk met foto's, een beetje achterhaald in de tijd, maar toch de moeite waard.

het is zoooooooooooooo verschrikkelijk leuk om jullie reacties te lezen!!!!!iedere keer weer een verassing als we het blog openen, en superfijn!

we zitten nu in allepey samen met ingrid-zus van onze buurman Marc-een dikke kus voor jullie in Beugen van Inky!

Kerst workshop sontham

We zijn al een paar dagen in Allepey in Kerela en eindelijk tijd om weer eens wat op het blog te zetten. Helaas geen foto's dit keer.(sd kaart is niet meer te lezen... snif)

Na de kerstviering op de 23st zijn we de dag daarna met de bus de stad in gegaan. Ook weer een miljoenen stad overal chaos maar lang niet zo vies als in Chennai. Lekker wat shops afgelopen. 's avonds gegeten en 's nachts waren we weer terug.

Op kerstdag had annemiek een programma voor de kinderen. Nadat Annemiek in een sari was gewikkeld zijn we eerst naar de bergtempel gegaan om vervolgens spullen voor de workshops te kopen. Kraaljes voor de kettingen, gekleurd zand voor het 'stoepkrijten' en papier voor de kerst sterren. Behalve de kettingen maken was het geweldig. Daarna hebben we nog geholpen met het uitdelen van het eten en hebben we een emotioneel afscheid genomen. Ik kreeg nog een brief van een meisje die ik later pas mocht lezen.. Geweldig.

Nu zitten we in Alleppey bij te komen beetje lezen, aan het strand zitten en waren gisteren uitgenodigd voor een optreden van een traditionele indiaase zanggroep bij een kleine lokale gemeeschap tussen de rijst velden en de backwaters. Een onvergetelijke ervaring.

Tot snel...

het kindertehuis en de psychiatrische patienten

tja waar zal ik beginnen........................

ik had wel een voorstelling bij een weeshuis. toch wordt ik hier doorlopend van de ene naar de andere kant geslingerd. aan de ene kant vind ik al die kinderen zooooooooooo leuk, ik zou ze het liefst allemaal tegelijk knuffelen en willen koesteren. aan de andere kant vind ik het allemaal zoooooooooooooooo zielig.......ze hebben het goed als je het vergelijkt met de zigeunerfamilies die hier letterlijk op straat leven. deze kinderen hebben eten (veel eten, wat eten ze hier allemaal giga veel), drinken, kleren, er zijn veel mensen die voor ze zorgen en op ze letten. en vooral hebben ze elkaar, dat raakt me nog het meest, hoe zorgzaam ze voor elkaar zijn. hoe ze elkaar ook koesteren en aandacht geven, elkaars haar zitten te kammen en te vlechten.

maar als ik dan al die bedjes naast elkaar ziet, zonder privacy, snik, dan rolt er wel een traantje. maar ik heb enorm genoten van de schooldag die we bij mochten wonen, ik was ontroerd door de start op het schoolplein waar ze met zijn allen een soort gebed zeiden. daarna examen, zelfs voor de kleintjes van 3 en een half. dacht ik de cito-toetsen te ontduiken, hebben ze hier weer examen, en streng.........! gewoon gezakt hoor, als je het niet weet, ook al ben je 3 en een half. we hebben nog een aantal nederlandse dansjes gedaan met 45 kleintjes in een kring, een herrie,pjoeh!

en 'smiddags spelen met de kids in het tehuis, echt, je maakt hun dag, iedereen wil zagen,zagen,wiedewiedewagen, iedereen wil klapspelletjes doen, vouwen, met de tol leren spelen of je tamil leren, dik genieten!

vandaag naar de psychiatrische patienten geweest, ook heel indrukwekkend, een goed gesprek gehad met de psychiater daar over de behandeling van patienten, en ook daar weer auti's gespot, nog geprobeerd mijn verhaal te doen over de juiste ondersteuning bieden, maar ja, ga alles maar uitzoeken met 300 patienten, voorlopig houden ze die rustig met medicijnen.

vandaag een fantastische kerstshow in het tehuis gezien en zo genoten, zie de foto's, ik was echt geroerd, maar ook zo vreselijk blij dat ze zoveel plezier kunnen maken. de buurt was er ook, die deelde echte kersttaart uit, heel chique.